30 września bieżącego roku w Otwocku miała miejsce konsekracja kościoła pod wezwaniem bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, w której uczestniczyły Matka Generalna s. Brygida Olędzka i s. przełożona Estera Żuber. Trzeba podkreślić, że jest to pierwsza parafia na świecie, której patronuje nasz Ojciec Założyciel.
Uroczystościom przewodniczył ks. bp. Romuald Kamiński, który w swej homilii powiedział: „Poświęcenie kościoła to oddanie tego miejsca Bogu. Dzisiaj, w tym samym momencie, kiedy dokonuje się poświęcenie tego, co jest widzialne, rozpoczyna się daleko, daleko bardziej trudny i odpowiedzialny etap budowania Kościoła duchowego. Będą systematycznie przychodzić nowe pokolenia, nad którymi będzie trzeba podjąć pracę i którym trzeba pokazać drogę.”. Biskup podzielił się refleksją, że kiedy w centrum Otwocka święci się świątynię, to w wielu miejscach w Europie kościoły są rozbierane, zamykane lub przeznaczane do innego użytku – „My jesteśmy z poświęcenia kościoła dumni i wypowiadamy wielkie dziękuję.
Wszystko zaczęło się 6 kwietnia 2001 r., kiedy to diecezji warszawsko-praskiej została przekazana działka w Otwocku, a w maju tegoż samego roku ks. bp Kazimierz Romaniuk delegował ks. Cezarego Krawczyńskiego do utworzenia nowego ośrodka duszpasterskiego. W 2002 r. teren ogrodzono i ustawiono na nim krzyż, a rok później – 14 czerwca – bp Romaniuk odprawił tam pierwszą Mszę świętą. Budowa rozpoczęła się od plebanii. Dekret o ustanowieniu parafii bł. Ignacego Kłopotowskiego odczytano w Boże Narodzenie w 2005 r. We wrześniu rok później – w czasie odpustu – siostry loretanki przywiozły tu poświęcone na pl. Piłsudskiego w Warszawie relikwie swojego założyciela. Zgoda na budowę kościoła została wydana w 2008 r. i od razu po tym wykopano ziemię pod fundamenty. W Dzień Matki 2009 r. położono pierwszą cegłę.
Ks. Krawczyński podjął się powierzonego mu zadania z wielkim oddaniem i zaangażowaniem, ufając w Bożą pomoc i moc wspólnej modlitwy. Jego wspomnienia z tamtego czasu świadczą o wielkiej wierze i zaufaniu Bogu: „Od początku – mimo trudności organizacyjnych, formalnych, administracyjnych, ludzkich czy zdrowotnych – wierzyłem, że kościół tu powstanie. Nie moimi zdolnościami, ale siłą mocy Boga i naszą nieustanną modlitwą. Czułem opiekę Matki Bożej i ks. Kłopotowskiego. Wierzyłem zawsze, że przyjdzie czas radości dla wspólnoty parafialnej”.
7 września 2013 r., w liturgiczne wspomnienie patrona kościoła, ks. abp Henryk Hoser dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego w filar kościoła. Poświęcił wtedy też krzyż na zwieńczenie kopuły. Wreszcie 2 lutego 2019 r. w święto Matki Bożej Gromnicznej w uroczystej procesji przeniesiono Najświętszy Sakrament z kaplicy domu parafialnego do kościoła.
Drobne prace budowlane w środku i na zewnątrz kościoła jeszcze trwają. W planach jest umieszczenie w prezbiterium wizerunków świętych polskich oraz rozpoczęcie dzieła duchowego: modlitwa za wstawiennictwem bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego każdego siódmego dnia miesiąca oraz otworzenie skrzynki próśb i podziękowań.
Obraz patrona parafii umieszczono z prawej strony prezbiterium, zaś w ołtarzu znajduje się figura Matki Bożej Loretańskiej. Parafia liczy ok. 4 tys. mieszkańców. Przy kościele działa kilka wspólnot: ministranci, służba liturgiczna, kółka różańcowe, Kościół Domowy. Mają tu też swoje spotkania członkowie neokatechumenatu, prowadzone są również warsztaty „12 kroków”.
Po uroczystej Mszy świętej na placu przed kościołem odbył się piknik, na którym zorganizowano atrakcje: koncert muzyczny i loterię fantową. Wieczorem natomiast, w ramach kina plenerowego, można było zobaczyć film „Ulmowie”. Świętowanie i radosne dziękczynienie objęło również niedzielę 1 października.
Jako siostry loretanki, duchowe córki bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, pragniemy wyrazić naszą ogromną wdzięczność Bogu i tym wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do powstania tej pięknej świątyni. Zapewniamy też o modlitwie za ks. proboszcza Cezarego Krawczyńskiego i wszystkich parafian – modlimy się o to, by Bóg hojnie błogosławił wszelkim działaniom oraz rozwojowi duchowemu i liczebnemu parafii. Dla nas to wielka radość, że możemy mieć tak blisko kościół, któremu patronuje nasz Ojciec Założyciel. Na pewno będziemy tu przybywać przy każdej nadarzającej się okazji.
s. Mirella Poźniak CSL
