W Żegiestowie w dniach 16-29 VIII 2024 r. odbyła się renowacja. Uczestniczące w niej Siostry przeżyły ją bardzo owocnie, głęboko i aktywnie. Był to czas zatrzymania się, odpoczynku, wzajemnego bycia razem, doświadczenia piękna wspólnoty i pogłębienia życia duchowego.
Bogactwo duchowe
Siostry miały możliwość skorzystać z wykładów o. Jakuba Kalińskiego, benedyktyna ze wspólnoty w Samporze na Słowacji, który podczas trzydniowego pobytu przybliżał działanie i rolę Ducha Świętego w naszym życiu, mówił o nieskończonej miłości Boga do człowieka, porównując nasze życie do jabłonki, która ma siły odnawiające w sobie. Zostały siostry zaproszone, aby dawać Duchowi Świętemu coraz więcej swobody, aby mógł ożywiać i uzdrawiać to, co jest martwe w nas. Za wzór Ojciec postawił Maryję, która oddała się Bogu bez ograniczeń, i choć nie rozumiała, to rozważała Słowo Boga w swoim sercu i w ten sposób pomogła Synowi w dziele zbawienia świata.
Siostry również w ramach konferencji wykładowej uczestniczyły w Drodze krzyżowej w kościele parafialnym, gdzie w poszczególnych stacjach, towarzysząc Jezusowi, mogły wejść do swojego wnętrza i odnajdywać uczucia, zachowania i przeżywać je wraz z Jezusem, naśladując Jego uległość Ojcu, zawierzenie Maryi, cierpliwość i powstawanie z upadków, aż do momentu Zmartwychwstania Chrystusa, kiedy doświadczymy prawdziwej radości i pokoju ze zwycięstwa życia nad śmiercią.
Treściami duchowymi, którymi mogły się Siostry ubogacać, były również spotkania z s. asystentką Wiolettą, która towarzyszyła siostrom w pierwszym tygodniu renowacji, oraz wykładami naszej Matki generalnej Brygidy na temat pierwszych konstytucji Zgromadzenia oraz konferencją: „Chrześcijaństwo – religią serca”.
Kolejnym prelegentem w drugim tygodniu formacji był ks. Bogusław Połeć, proboszcz parafii z Krynicy Czarny Potok. W dwudniowych spotkaniach ukazywał nam rolę życia zakonnego we współczesnym świecie. Na podstawie dokumentów Kościoła wskazywał piękno i potrzebę życia oddanego Bogu, które pociąga, uświadamiał, kim jesteśmy dzięki Chrystusowi, mówił o obecnych zagrożeniach i zadaniu stojącym przed osobami konsekrowanymi. Podsumowując jednym zdaniem, mówił, że naszą rolą jest żyć Ewangelią, promieniować nią i przyprowadzać do Chrystusa.
Siostry też odprawiły dzień skupienia, wsłuchując się w konferencję ks. bp. Edwarda Dajczaka „Życiodajne soki”, który mówił, że gdy Kościół staje się letni, gdy traci pierwotną miłość, to przestaje być Kościołem Chrystusowym. Zachęcał, że mamy wołać o miłość, nawracać się i trwając na modlitwie, prosić o Ducha Świętego.
Pielgrzymki do miejsc świętych
Siostry, korzystając z pięknego i malowniczego miejsca trwania renowacji, wyjeżdżały kilkukrotnie wspólnotowo w wyjątkowe miejsca, zwiedzając piękne kościoły i cerkwie znajdujące się na liście światowego dziedzictwa narodowego UNESCO, oraz mogły zobaczyć wiele historycznych miejsc, naznaczonych obecnością świętych i błogosławionych naszej Ojczyzny.
Pierwszym dłuższym wyjazdem była pielgrzymka na Bachledówkę, do sanktuarium bł. ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego, którą zorganizował ks. Andrzej Rakoczy, dawny wieloletni proboszcz parafii w Żegiestowie. To tam wielokrotnie wypoczywał ks. Kardynał, spotykając się z biskupem krakowskim Karolem Wojtyłą. Siostry mogły zobaczyć również piękny kościół ojców paulinów pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej i zachwycać się ze wzgórza widokami górskich krajobrazów.
Drugim miejscem wyjazdowym była malownicza Słowacja. Siostry mogły zobaczyć w miejscowości Krive drewnianą cerkiew greckokatolicką pod wezwaniem św. Łukasza Ewangelisty, z bogatym ikonostasem, a następnie oddalony kilkanaście kilometrów kościół rzymskokatolicki św. Franciszka z Asyżu w miejscowości Herwartov, pochodzący z drugiej połowy XV w. Jest on najstarszym i najlepiej zachowanym kościołem na Słowacji. Tam również siostry mogły uczestniczyć we Mszy świętej, sprawowanej przez o. Milana, słowackiego, greckokatolickiego redemptorystę, który jednocześnie był naszym przewodnikiem po Słowacji.
Kolejnym miejscem na szlaku pielgrzymkowym było sanktuarium św. Wojciecha i Matki Bożej Szkaplerznej w Gabaltowie, w którym posługują ojcowie redemptoryści. Jest to najważniejsze sanktuarium diecezji koszyckiej. Pielgrzymują tam cyganie, mężczyźni i wszyscy czciciele Matki Bożej i św. Wojciecha, który na swoim szlaku misyjnym z Węgier do Polski wędrował przez Gabaltów.
Kolejnym punktem pielgrzymki była przepiękna bazylika św. Idziego w Bardejovie, znajdująca się również na liście UNESCO. Jest to rzymskokatolicka gotycka świątynia z XV w. znajdująca się w górnej części rynku miasta.
Natomiast ostatnim punktem były Bardejowskie Kupele, gdzie mogłyśmy zobaczyć pijalnię wód, najstarszy skansen na Słowacji, przedstawiający 24 obiekty mieszkalne, cerkiewne i gospodarcze kultury ludowej XIX i XX w.
Podczas renowacyjnej odnowy były organizowane wyjazdy do Muszyny, Krynicy i okolicznych miejscowości. Zwiedziłyśmy zamek, potocznie zwany Basztą, znajdujący się na stromym wzgórzu, nad zakolem rzeki Poprad, w którym na każdym z pięter zamku były ukazywane dzieje Muszyny.
Kolejnym przepięknym miejscem w Muszynie były ogrody biblijne, ukazujące sceny Starego i Nowego Testamentu, oraz ogrody sensoryczne, podzielone na 8 stref: zdrowia, zapachu, dźwięku, smaku, wzroku itp. przygotowane z myślą o rodzinach, dzieciach, osobach niepełnosprawnych i wszystkich, którzy chcą w pięknie przyrody spędzić rodzinnie i aktywnie czas, wyciszyć się i zobaczyć piękno stworzone przez Boga.
Zachwycającym miejscem, które Siostry odwiedziły, była cerkiew pw. św. Jakuba w pobliskim Powroźniku, istniejąca od 1600 r., oraz cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia Bogurodzicy, a obecnie kościół rzymskokatolicki Wniebowzięcia NMP w Andrzejówce, wzniesiony w XIX w. który jest rodzinną parafią s. Renaty.
Siostry również korzystając z pięknej pogody i zapału podróżniczego, chętnie spędzały czas na górskich szlakach, zdobywając szczyt Jaworzyny i inne wzniesienia górskie, oraz na łonie przyrody, nad rzeką Poprad, medytowały piękno i dobroć Boga w stworzeniu.
Ostatnią wspólną wyprawą był spływ pontonami i kajakami rzeką Poprad, który był dużym wyzwaniem i sprawdzianem sił, pokazującym siłę i radość z daru bycia razem.
***
Czas renowacji był szczególnym czasem zatrzymania od naszych obowiązków i doświadczenia na nowo piękna wspólnoty, jedności i wzajemnej życzliwości i pomocy. Dzięki gościnności i trosce Sióstr z Żegiestowa mogłyśmy czuć się bardzo dobrze i czerpać całym sercem z tego owocnego czasu. Dziękujemy serdecznie naszej Matce Brygidzie za możliwość przeżycia tak pięknego i owocnego czasu i towarzyszenia nam. Dziękujemy Siostrze Asystentce Wioletcie za bycie z nami w pierwszej części renowacji oraz wszystkim Siostrom z naszych wspólnot za możliwość spokojnego wyjazdu i zastępowania nas w obowiązkach.
s. M. Faustyna Wódka CSL
