Wielotysięczne tłumy Polaków, broniących prawa do życia, zgromadziły się 14 kwietnia 2024 r. w Warszawie na Placu Zamkowym, by zamanifestować swoją jedność z odwiecznym prawem Bożym i prawem naturalnym. Hasłem tegorocznego Narodowego Marszu Życia były słowa: „Niech żyje Polska!”.
Uczestnicy marszu przeciwstawiali się dyktaturze relatywizmu i cywilizacji śmierci, która bezpardonowo chce zasiąść i w naszym parlamencie, ustanawiając „prawa” nie tylko niezgodne z Dekalogiem i prawem naturalnym, ale zaprzeczającym podstawowym zasadom logicznego myślenia.
To był wspaniały zryw Polaków, którzy przybyli głównie z Warszawy, a także z różnych stron Polski, by poczuć jedność i siłę dobra, by przekonać się naocznie, że ludzi wyznających wartości chrześcijańskie jest naprawdę wiele i że jeszcze w naszym kraju nie wszystko stracone.
Marsz po prawej stronie Wisły marsz rozpoczął się Mszą Świętą sprawowaną przez bp. Romualda Kamińskiego w katedrze św. Floriana na Pradze (o tej samej godzinie była odprawiana Msza Święta w archikatedrze św. Jana Chrzciciela). W homilii Biskup Warszawsko-Praski zaznaczył, że obrona życia ma swego wielkiego Patrona w postaci św. Jana Pawła II, który w encyklice Evangelium vitae przekonywał wiernych do zachwytu nad pięknem każdego poczętego ludzkiego życia i jego bezwarunkowej ochrony. Pod koniec świętej liturgii wystąpił p. Jan Pospieszalski, przypominając zebranym wiernym, że to Episkopat Polski przejął główny patronat nad tym marszem (a dołączyło doń około trzydzieści organizacji pozarządowych, które stoją na straży obrony życia) i zachęcił wszystkich obecnych w katedrze do uczestnictwa w tej manifestacji obrony życia.
Na początku marszu Pan Pospieszalski zainicjował modlitwę różańcową, którą ubogacały świadectwa osób aktywnie zaangażowanych w obronę życia. Po połączeniu się kolumny warszawsko-praskiej z licznym gronem osób, które już czekały na Placu Zamkowym, ruszyliśmy razem w gromkich okrzykach ludzi skandujących przewodnie hasła marszu. Przeszliśmy Krakowskim Przedmieściem w spokojnej atmosferze, wśród modlitw i pieśni. Uwieńczeniem marszu było odczytanie jego rezolucji, liczne świadectwa Obrońców życia oraz koncert Jacka Kowalskiego na placu Trzech Krzyży.
Za to pełne nadziei i wiary wydarzenie – Deo gratias!
s. Judyta Zając CSL
Rezolucja Narodowego Marszu Życia 2024
Jako Polacy odpowiedzialni za przyszłość Ojczyzny i prawa każdego człowieka żyjącego pod suwerenną władzą Rzeczypospolitej, my, uczestnicy Narodowego Marszu Życia, żądamy natychmiastowego zaniechania wywrotowych działań obecnego rządu i rządowej większości parlamentarnej przeciw przyrodzonemu prawu do życia, potwierdzonemu w Konstytucji Rzeczypospolitej. Przypominamy, że fundamentem praw chronionych przez Rzeczpospolitą jest „przyrodzona, niezbywalna i nienaruszalna godność człowieka”. Nie pochodzi ona od państwa czy narodu, natomiast jej ochrona stanowi o autorytecie i godności państwa i narodu.
Przypominamy również, że – jak potwierdza to Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 28 maja 1997 roku – „życie w demokratycznym państwie prawa musi pozostawać pod ochroną konstytucyjną w każdym stadium jego rozwoju”. Negowanie tej prawdy jest wymierzone tak w prawa osoby, jak również w autorytet i porządek Rzeczypospolitej.
Wyrażamy uznanie i poparcie dla posłów, którzy bronili prawa do życia. Wzywamy ich również, aby nie poprzestawali na wyrażaniu opinii w reakcji na wywrotowe działania władz, ale by prowadzili systematyczną pracę na rzecz cywilizacji życia, reagując na wszystkie imperatywy przywoływane i przypominane przez opinię publiczną wspierającą cywilizację życia.
Wyrażając oburzenie z powodu głosowania części liderów opozycji za procedowaniem w Sejmie antykonstytucyjnych przepisów wymierzonych w prawo do życia, wzywamy opozycję do jednoznacznej obrony tych konstytucyjnych norm i do przypominania ich konstytucyjnego charakteru.
Wzywamy do niezwłocznego ponownego przesłania do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej genderowej konwencji stambulskiej. Wyrażamy zdecydowaną dezaprobatę z powodu zaniechania tego obowiązku do tej pory.
Apelujemy do przyszłych posłów do Parlamentu Europejskiego o pracę nad budową silnej europejskiej opinii wspierającej cywilizację życia. Działania te nie powinny sprowadzać się jedynie do protestów, ale być połączone ze stałym przypominaniem nienaruszalności prawa do życia i praw rodziny, pierwszych spośród naturalnych prawa ludzkich.
Boga prosimy o wsparcie dla naszej Ojczyzny i wszystkich, którzy bronią jej praw! Jeszcze Polska nie zginęła!
