Życie duchowe bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego koncentrowało się wokół Eucharystii. Rozważał Eucharystię jako znak obecności Chrystusa, jako ofiarę i jako pokarm. Był przekonany, że Eucharystia zawiera w sobie niepojęty dar, zarówno dla indywidualnego wierzącego, jak i dla całego Kościoła. Często adorował Jezusa Eucharystycznego i wiele pisał na temat adoracji. Był też przykładem sprawowania Mszy świętej z głęboką czcią i wiarą. Poświęcił kilka broszurek oraz wiele artykułów, wyjaśniając, czym jest Msza święta i jak należy ją przeżywać.
Msza święta – Ofiarą Chrystusa
Mówił, że Msza święta jest dziełem najświętszym i najmilszym Bogu. (…) Pan Jezus ustanowił tajemnicę Eucharystii, aby nam swoją miłość pokazać i na każdy dzień zastawiać ucztę, przy której samego siebie daje nam na pokarm.
Przedkładał Mszę świętą nad wszystko inne. Dał świadectwo, że w jego życiu kapłańskim nigdy nie było dnia bez Mszy świętej. Wychowywał również siostry loretanki, aby każdy dzień rozpoczynały od uczestnictwa we Mszy świętej. Jako proboszcz dbał o parafię i wygląd kościoła, aby był jak najgodniejszym miejscem sprawowania Eucharystii.
Brak zrozumienia Mszy świętej
Bł. ks. Ignacy, widząc wielokrotnie lekceważące podejście do Mszy świętej, napisał: Biczują Chrystusa na nowo, którzy nie słuchają Mszy świętej, cierniem Go koronują, którzy w czasie tej Ofiary źle się zachowują, przybijają nawet do krzyża ci wszyscy, co z tej Tajemnicy niegodziwie szydzą.
Wzywał więc parafian i czytelników do wynagradzania poprzez gorliwość uczestnictwa w Eucharystii: Poczuwajmy się wszyscy do obowiązku nagradzania Jezusowi Panu tych Jego udręczeń, jakie Mu bezbożni chrześcijanie we Mszy świętej wyrządzają. Dlatego też uczciwie i nabożnie, z uwagą zawsze Mszy świętej słuchajmy
Warto w tym miejscu zadać sobie pytanie: Jak ja przeżywam Mszę świętą? Jak się angażuję w uczestnictwo w niej?
Bogactwo Mszy świętej
Podkreślając bogactwo Mszy świętej, bł. ks. Ignacy mówił, że sam Bóg nie może uczynić rzeczy większej, jak jest Msza święta. To Sakrament ponad wszystkie Sakramenty, skoro w Nim nie tylko łaska Boża, lecz sam Bóg przebywa. Zachęcał do wielkiego zaangażowania w przeżywanie Najświętszej Ofiary, do czerpania z niej niejako „oburącz”. Porównywał uczestniczenie we Mszy świętej do bycia w kopalni złota, w której można brać w ciągu pół godziny tyle prawdziwych skarbów, ile się tylko chce.
Innym razem dodał: Są trzy wielkie cuda. Ale największym z nich jest ten, który kapłan czyni, sprowadzając na ołtarz Syna Bożego, ile razy odprawia Mszę świętą.
Istota Mszy świętej
Bł. ks. Ignacy, wprowadzając nas w tajemnicę Mszy świętej, rozważa jej istotę. Podkreśla, że każda Msza święta uobecnia zbawcze wydarzenie paschalne, które dokonało się na Golgocie. Uczestnicząc we Mszy świętej, stajemy się uczestnikami Ofiary kalwaryjskiej, w której Chrystus – nasza Pascha – przechodzi przez śmierć do życia, do zmartwychwstania. Jest to szczyt miłości Boga do człowieka. Tu Chrystus umiłował nas do końca. Najświętsza Ofiara, gdzie sam Pan Jezus jest złożony za nas na ołtarzu z miłości, winna uczynić nas szczęśliwymi i zdolnymi do odwzajemnienia ofiarnej miłości – mówi bł. ks. Ignacy. – Ofiara za Ofiarę. Bóg, który się poświęca dla człowieka, zasługuje, aby się człowiek poświęcił dla Boga.
Bł. ks. Ignacy często powtarzał: Zespolę się z Tobą, Panie. Z Tobą uczynię z siebie ofiarę dla Ciebie, jeśli radować się będę w utrapieniach moich i przyjmować wszystko z Bożej ręki.
Współofiara chrześcijanina
Odpowiedzią na Ofiarę Chrystusa jest nasza współofiara, którą symbolizuje kropla wody połączona w kielichu z winem. Na mocy chrztu jesteśmy bowiem królewskim kapłaństwem – jak naucza Kościół. Bł. ks. Ignacy wyraźnie to podkreślał, gdy mówił: Podczas Mszy świętej módl się jako OFIARA i KAPŁAN. Gdy chodzi o to, abyśmy z siebie uczynili ofiarę, to Bóg nam wszystkim dał jakoby święcenia kapłańskie. […] Weź w ręce twoje kielich ołtarza, wlej doń łzy i krew twoją. A zaprawdę powiadam tobie, ofiara twoja zjednoczona z Ofiarą Zbawiciela będzie najdoskonalszą modlitwą. […] Zamień wszystkie dolegliwości i cierpienia twoje w pieśń miłości i chwały. Ofiarując siebie samego, będziesz miał udział w kapłaństwie Jezusa Chrystusa. Nasza ludzka ofiara jest znikoma sama w sobie i niewiele znacząca. Gdy jednak połączona zostanie z Ofiarą Chrystusa, jak kropla wody z kielichem wina, wówczas staje się przebóstwiona i jest ofiarą miłą Bogu, przemieniającą nasze życie w pieśń miłości i chwały.
Komunia święta
Bł. ks. Ignacy mocno akcentuje, że uczestnictwo we Mszy świętej winno być złączone z przyjęciem Komunii świętej. Złożony w Ofierze Chrystus staje się pokarmem dla swego odkupionego ludu. Przemienił dary ziemi: chleb i wino, w swoje Przenajświętsze Ciało i Krew, by dać siebie na pokarm. Jezus cały staje się darem. Jego wolą i pragnieniem jest, by był spożywany – rozważa nasz Ojciec Założyciel i dodaje: Kochające Serce Jezusa skłania Go do codziennego zstępowania na nasze ołtarze. […] Posiłek Uczty Eucharystycznej jest czułym dowodem Jego miłości ku nam. Pan Jezus niejako unicestwia się i bierze na siebie postać pokarmu, ażeby się zjednoczyć z ciałem i duszą swoich wiernych.
Dar Komunii świętej nie może nam spowszednieć. Bł. ks. Ignacy poucza, że Trójjedyny Bóg zniża się do człowieka i wlewa w jego duszę swą Boską miłość, by przez nią podnieść stworzenie do siebie, przebóstwić naturę ludzką. Komunia święta czyni nas jedno z Panem Jezusem. Jest wymianą miłości. Bóg zwraca w niej duszę człowieka ku sobie.
Spotkania Błogosławionego z Jezusem Eucharystycznym
Tajemnice swoich spotkań z Chrystusem Eucharystycznym bł. ks. Ignacy odkrył nieco w swoich różnych wypowiedziach. W wydanym przez siebie zbiorze modlitw napisał: W każdej Komunii naszej Słowo Boże mówi w nas, a Duch Święty miłuje w nas, przysłuchuj się pilnie głosowi Bożemu w tobie brzmiącemu i rozpalaj serce twoje w ogniu niebieskim, który cię trawi. […] Choć w Komunii świętej Słowo i Duch Święty razem modlą się w tobie, przecież i ty modlisz się z Nimi. Wówczas między Trójcą Świętą, a tobą wytwarza się najściślejszy związek, który cię podnosi do Boga i wlewa w ciebie niebiańskie uczucia. Czyż modliłaś się kiedy lepiej, aniżeli w chwili, gdy Zbawiciel miłośnie spoczął w twoim sercu, a Duch Święty ożywiał twego ducha?
Komunia święta uzdalnia nas do miłowania Boga, ale także uzdalnia do pozytywnych relacji z innymi. Nasza słaba ludzka kondycja czerpie moc z sakramentalnej obecności Jezusa, którym się posilamy. Karmiąc się często Bogiem-Miłością, jesteśmy uzdalniani do miłowania. Bł. ks. Ignacy nazwał Komunię świętą sakramentem miłości, gdyż sprawia ona, iż miłość w człowieku potężnieje i kieruje jego czynami. Udział w Ciele i Krwi Chrystusa, który umiłował swoich do końca, wlewa tę miłość w ludzkie serca i ją pomnaża.
W miesięczniku „Głos Kapłański” napisał: Gdy jednoczysz się z Jezusem w Komunii świętej, nie zatrzymuj Jezusa dla siebie jedynie, udzielaj Go innym. Bądź żywą Eucharystią, żywym Stołem Pańskim dla innych. Pozwól im zasiąść też do uczty twojej duszy i serca […], każdemu dawaj miłośnie i hojnie tego Jezusa, który w tobie żyje.
s. M. Klara Bielecka
