„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”. (Mk 13,31)
Sławimy Pana, Boga naszego, który dla duchowej radości nas zgromadził. Niech serce nasze będzie pokorne i niech nasze szczęście w Nim będzie. Nie wynośmy się jakimś powodzeniem w tym życiu, lecz wiedzmy, że szczęścia nie zaznamy aż to wszystko przeminie. Teraz, bracia moi, nasze szczęście niech opiera się na nadziei i niech się nikt nie cieszy, jakoby ono było już obecne, aby nie zatrzymać się w drodze. Całe szczęście pokładajmy w nadziei co do przyszłości; całym pragnieniem niech będzie życie wieczne. Wszystkie nasze westchnienia niechaj pulsują Chrystusem. Pragnąć należy Tego, który jest najpiękniejszy, a który i brzydkich ukochał, by ich uczynić pięknymi. Do Niego jedynie biec należy, za Nim tylko wzdychać.
św. Augustyn (+430)
źródło: opr. Ks. Marek Starowieyski „Karmię was tym, czym sam żyję” Ojcowie żywi II, str. 412, 1979.
